kaybolanlar

puslu bir uyku döküldü dilime
yalnızlığın çarmıhında geçirdim inzivamı

ölüm umulmadık anda gelir
birden çıktım kapından
yanılmış bir tebessümle

kadın sihirli bir değnektir
dört yana büyüyen vajinasına rağmen
değdi mi erkeğe felç eder
içine gömer rüzgarın doğasını
geriye ne hoş meltemler kalır
ne de silen tayfunlar

uslu bir kin damladı dudağıma
yalnızlığın tahtına gömüldüm

sadakat kıl kadar incedir
mahrem noktalarda biter
öyle aradım sırrını

kadın maskeli balodur
tek başına altüst eder şenliği
değdi mi peçesi yüzüne
ardına saklanır yalanlarının
orda biter itikadı adamın aşka
ve dans başlar aynı adımla