bir kadın veda ederken.. (noname.morosphe)

"artık gitme zamanının geldiğini düşündü kadın.. gitmeden bir mektup yazmak istedi geride bıraktığına.. ve başladı yazmaya:

artık gitmeliyim.. gitmeliyim çünkü.."

..bu düş güneşin doğuşuyla son bulacaktı birgün zaten. karabasana dönüşmeden azat olmalıydım. gitmek o kadar da kolay değildir, bilirsin. ardında küller bırakarak bir mabede gömmek aşkını zordur. bu uzun özne basit bir şekilde 'zordur'.

bir ölüyü terketmek gibi bu. fani varlığının üstünde dans etmek rahatsız eder ruhları. ruhlar huzura kavuşmak ister. işte bunun için gömüyorum seni kalbime. derinlerde, belki yüzyıl sonra, elmas cevheri olarak bulacağım seni. yontulup lanetli bir gerdanlık olacaksın. ölümsüzlük aşkın lanetidir. dünyanın en sert madeni olarak çelikten zırhımı deleceksin belki, tenime işleyeceksin. daha vakti var bunun da.

şimdi gidiyorum aşk. kimsenin ulaşamayacağı vadilerimde bırakıyorum seni güvenle. geri döndüğümde bir yıldız gibi parlayacaksın göğsümde. o zamana kadar karanlık kalacağız ikimiz de.

ps. bu mim vari görevi onur duyarak kabul ettim. ve şimdi ilk ve son kez karoshi'me paslıyorum. hadi karoshi göster meziyetini..