yitirdiğim günahlarımla birlikte beni yaşatan ateşi de söndürmüşüm.

I.

"şefkatli varlık,
kutsal aşkı ver bana.."

böyle başlamıştı duam.gözyaşlarım dökülüyor.ağladığım kimdi ya da neydi bilmiyorum.ilkin diri diri gömdüğüm aşkıma hüzünlendim.sonra, sonra adlarını hiç hatırlamadığım sevgilerime.beş dakikalara sığan hızlı eylemlerime; her saniyesinde hayatı damarlarıma afyon gibi karıştıran okşayışlara.tutkumu zımpara taşıyla kazıyan dokunmaları unutmuştum oysa.

neredesin şimdi?kimsin?adın ne isimsiz sevgili, adın ne?hatırlıyorum herşeyi; ne yaptık, nerelere gittik, ne yalanlar söyledik..yaralı dudakların - en güzel dudaklardı onlar..tenini bile hatırlıyorum şimdi.umrumda değil seni kimlerin kokladığı.sevdiklerim başkaydı sende.

yazamıyorum.bu yazdıklarım değersiz, anlamsız sözlerden başka birşey değil.yitirdiğim günahlarımla birlikte beni yaşatan ateşi de söndürmüşüm.

01/11/05


II.

"ilk yazımdan üç yıl sonra ne değişti?" diye soruyorum kendime.kocaman bir hiç sarıyor boynumu geceleri.aynı sorgular var.aynı acılar.biraz daha sahiplenme ve sadakat eklendi yalnızca.onlar da içi boş etik kavramlarmış.öğrendim.

üç yıl önce böyle değilmişim, kuşkusuz.bedenleri 'han' bellemiştim arayışımda, bitmez duraklarım olmuş.daha toy bir hevesle çalmışım her kapıyı.konuşmuşum, dokunmuşum, öğrenmişim.böyle diyorum ya, bakma sen bana.iğreniyorum çoğundan.

aşkı oyun bellemiş çocuklar, evcilik yalanları.bu da bir aldanmaca.aşkı kocaman, pembe bir bulut sanma yine de.yeme, içme gibi bir alışkanlık sadece, bir ihtiyaç de.gençliğin ateşiyle bükülen bir demir farzet.çekiç darbeleriyle şekillenen, yattığın bedenlerle körelen bir kılıç olduğunu düşün.

şeklimi kazandım, artık keskin bir kılıcım.bu kılıç sahibini kesiyor.tutan elleri parçalıyor.kınına sığmıyor.şimdi daha net görüyorum, aşk öldürüyor.

25/06/08