16 Haz 2008

yangın

silik bir gölgenin içine düştü şehir
yangından kurtulan evlerde hala mücadele
küllerin arasında bir taş, değerli olmalı
ruhları yaralayan alevin bile yok edemediği taş
her tarafta yaralılar, gövdesi kömür kollar, aksayan kalpler

silik bir gölgenin içine düştü şehir
insanlar toz parçaları gibi dağılıyor meydanlarda
umursamak elde değil, umarsızlığın ini şehir
toz parçacıkları dumana bırakıyor kendini
yumuşak bir yatak sanıp ölümün izlerini

silik bir gölgenin içine düştü şehir
odamın duvarları boş, eşyalar üstüste
öldürücü bir cinnet anı konuyor pencereme
perdeler kapalı, perdeler kapalı
görmüyorum cinneti, duymuyorum
kulaklarım kapalı, gözlerim kapalı
inkar ediyorum bir yangın mahallinden kaçtığımı
dumana sığınıp unutmaya çalıştığımı

12/12/06 00:35

2 takla atıldı:

Emre KORLU 16 Haziran 2008 09:29  

müthiş bir şiir..senin şiirlerini okurken bir şair edasıyla okuyorum..vurgulayarak..
çünkü gerçekten bir ümit yaşar oğuzcan kıvamında olduğu kesin..ben kendim için o kıvamı yakalayamadığımı düşünüyorum..ama sen yakalamışsın..
şiirlere devam sevgili arkadaşım..
sevgiyle kal..

Ozan Kayra 16 Haziran 2008 23:51  

teşekkür ederim emreciğim..ihya ettin beni..seninki gibi hassas ve saf bir yüreğe sahip olmak gerekir bir şair olabilmek için.bende de o yok =) güven verdin böyle bir yorum yaparak.eksik olma =)

Web Stats

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP