kısa cümleler

geceler öyle aciz ki uykudan. uyuyamıyorum. günler bitmiyor, geceler geçmiyor. bir parça uyku düşse gözüme, başımı yastığa koyduğumda siliniyor. her gün birbirinin aynı. buralarda hayat durağan. insanlar ya daha iyiler, ya da beter. çok sıkılıyorum, çok yalnızım. yine de durmadan ilerliyorum. susup sabrediyorum. yarın yeni bir gün, yarın yeni bir umut. elimde hiç birşey yokken nasıl bu kadar iyimser olabildiğimi sormayın. belki bu biteviye durgunluk sürecinde biriktirdiklerim güç verecek yarın. hiçlik ilk defa umut veriyor, hiçlik ilk defa karanlık değil. bugün karamsarım, yarın iyimser olacağım. ardımda karanlıklar bırakıp ışığa yürüyorum. ışığı buluyorum ve ışığa gömülüyorum. gömüyor ışık utanmaz elleriyle her yerimi. soluyorum hüzmelerini demet demet. geleceğin bir tasviri olsa gerek bu. saat 4'te havanın aydınlanması doğal değil. gecenin bu kadar kısa sürmesi haksızlık. uyumak istiyorum hava karanlıkken bir kere olsun. sabretmeyi öğrendim, uslu durmayı da. ama uyku tutmuyor, uyku peşimi bırakmış. günü yakalamak ne mümkün. bu zaman geçsin, başka bir devir olsun tarih. bir ay geçsin, sonra 4 gün. yeni çağ, yepyeniyim. pürüzlerimi silmişim, 'kül zırhımı soyunmuşum kıvılcım tutkusuyla şavkıyan.' onlar gibi değilim, aptal bir idealistim. bir amacım yok, sadece hissettiğim gibi yaşıyorum. yarın yeni bir başlangıç olacak. orada bekliyor olacağım ben de. sonra adım adım yeni bir ben doğacak, sonsuz bir bekleyişle muhtaç olduğum duyguları anacağım. kaos'umun son aşamasındayım. ilk aşaması iki insan etti. sonra herşey bulanıktı. birbirine girdi zıt olanlar.. derken duruluverdi. dingin, sakin, beklentisiz. kaos doğuruyor şimdi. gece ışık doğuruyor. yepyeni bir gelecek eskisini utandırıyor.