ilk kez
Yine karanlık doğuyor ufuktan
Keskin acılar içre
Yerkürenin herhangi köşesinde
Olsam bile
Yaralar çıkıyor tenimde, bileklerimde
Göz görmezken bir başına insan
Görsen bile yalnızken
Değişmez yazgı diyor yürek
Soğuk iklimde
Bu sefil ayna
Tılsım olsa gerek
Kuzeyin kentinde
Endişe içinde bilinmez
Taş mı daha sert
Kaya mı!
Bit mi daha büyük
Ben mi!
Boz görüntüyü yutan
Adını koyar
Tamamlanır böylelikle
Bilinmezlik çemberi
Yok bir anlamı
Üzerine bastığın toprağın!
Yok bir anlamı
Uyuduğun yatağın!
Üşüyorsun, kayıpsın
Ve kimliğin..
O da yok!
04/05/2007
stockholm
2 takla atıldı:
Şiirlerin methini duymuştum Üstad. Haklılarmış...
İnsan okuduklarından bir parçayı alıp kalbinin ortasına yapıştırıyor, unutmamak üzere. Ben de aldım bir parça, izninle :)
"Bu sefil ayna
Tılsım olsa gerek
Kuzeyin kentinde"
taşımaya gücümün yetemeyeceği bir yakıştırma 'üstat'. yakıştırman için teşekkür ederim kedi. izinler senindir. teşekkür ederim..
Yorum Gönder