partial tranquility ya da kısmi huzur
*
kış getirdi yine kasvetini. çirkef raslantılarıyla yine hayatın içindeyim. hava ne kadar bozarsa o kadar iyi oluyorum belki de. montuma sıkı sıkı sarılmak kalbimi de ısıtıyor artık. boşluklar yine boş kalıyor. insanları görüyorum, dinliyorum, izliyorum, duyuyorum.. herkes en iyi bilen, herkes muhteşem.. keyifler tastamam yerinde. yine de eksik olan birşeyler var hep. boşluklar hep boş kalıyor.
*fotoğraf : Ben Goossens - feeling of emptiness
10 takla atıldı:
tuhaf. o kadar alışkınız ki bu boşluklara, her ne durumda olursak olalım üşümeye, öyle yer etmiş ki içimizde bunlar, hai olmaz ya varsayalım oldu da doldu içimizdeki tüm boşluklar yine de kendimizi tam olarak hissedemeyiz gibi geliyor bana. bizi biz yapan, bir şekilde hayatla bağımızı tutan sanki bu boşluklar ve olnları doldurma çabalarımız...
ya da herkes polyannacılık oyununa kaptırmış kendini herkes mutluluk havasında...
kişiler yalnız kaldıklarında o kasvet kendini gösteryor... :s
boşlukların çevresindeki doluluk bize boşlukları anlatır. boşluğun çevresi de boşsa; boşluğu algılayamayız ki... çevresi dolu olanlarınsa orada hiç hareket etmeden durmaları nedeniyle onları yok saymışız. Belki de bu yüzden boşluklar hep boş kalıyor ve kalmaya devam edecek de...
aslında herkesin kendince dertleri var ama onlar maskeleriyle dolaşıyorlar..Ruhları yalnız aslında sadece değilmiş gibi davranıyorlar..çocukken düşünürdüm acaba sıkıntısı olmayan bir insan var mıdır bu hayatta diye..büyüdükçe anladım "yokmuş"
Montuma sıkı sıkı sarındım:) Ve kalbim daha da ısındı... Kış uykuna yattım.. Kış uykusu kış uykusu...:) Nasıl uyuyorum anlatamam Uğur .. Uff uff:)
kim yalnız değil ki.Ben yalnızım valla.
Sanki o boşluklar olmasa hayatın içindeki biz biz olamayız gibi...Boşlukta olsa bizim anlatımımız için bir parça sanki onlar...
6 ay kadar önce bir forumda arkadaşlarla "boşluk" derdine düşmüştük. uzun uzun konuştuk. sonunda boşluğu sevdiğime karar verdim. galiba ilk kez tam olarak tanımlayamadığım bir şeyi sevdim.
attila ilhan geliyor aklıma:
hayat zamanda iz bırakmaz
bir boşluğa düşersin bir boşluktan
birikip yeniden sıçramak için
elde var hüzün
herkesin eksik parçaları bulma ve boşlukları tamamlama yöntemi farklıdır. bazen insanları izlemek yerine doğayı izlemek duymak daha iyi gelir. insanlar gibi bencil ve oyuncu değildir, ihtiyacın olanı verir.
tüm iyi roller kapılmış çünkü.. bütün cici kız rolleri paylaşılmış.. Bizim repliklerimizi atladılar.. O yüzden bu boşluklar. bizi unuttular yada çıkardılar textlerden..kimbilir.. Artık sarılınca güvende olduğumuzu hissettiğimiz kol bile bize ait... Artık herşey sonsuza kadar natamam..
Yorum Gönder