aliens 2

bir ingilizce dersiydi. hoca 'group discussion' yaptıracaktı ve birileriyle ilk kez kaynaşmam kaçınılmazdı. önceden bahsettiğim ayrışmalar kendi içlerinde gruplarını oluşturmuşlardı bile. dışarıda kalan iki kişiyi de hoca önceki yazımda bahsettiğim 'çalışkan' kızların grubuna ekledi. böylelikle dört kişilik bir grup oluşturmuş olduk. muhabbetleri hoştu. çok da boş konuşmuyorlardı ve zeka parıltıları görülüyordu. ilginç bir şekilde magazini sıkı sıkıya takip ediyor ve kadın programlarından bahsedip gülüyorlardı. eleştirel yaklaşıyorlardı. bunun bir alışkanlık haline geldiğini bilemezdim o günlerde. bizim bölümde ne aradıklarını hiç bilmiyorum, çünkü apolitiktiler. sosyal demokrat tavırları ciddi -ancak gündelik- konuları konuştukça muhafazakarlığa kayıyordu. özet şuydu; zengin ve tutucu ailelerin çocukları ve kabuklarını kıramamış, aile içinde geçen yaşamlar. onları birbirlerine bağlayan nokta buydu. derslerin tam olarak ingilizce işlenmemesinden dem vuruyorlardı. derslerdeki zorluklar önemli değildi. onların ödevi öğrenci olmaktı ve ödevlerini çok iyi gerçekleştiriyorlardı.

bol bol dedikodu yaptık birlikte. bir ortamda sevmediğiniz insanlar varsa eğer, onlarla ilgili konuşursunuz. sınırları çok belirsizdir, ancak kaçınılmaz bir büyüsü vardır dedikodunun. geçen yazıda bahsettiğim kalabalık ve boş olan gruptan hoşlanmıyorlardı. üç erkekten oluşan grubla dalga geçiyorlardı. kendi aramızda 'altın kızlar' diye hitap ederdik onlara. sosyomanyak rüküş kızın hiç susmayan rahatsız edici sesinden dem vurur, gülerdik ona. derslerde onların yanında otururdum. öğlenleri birlikte yemek yerdik. tabi benim sınıf dışındaki arkadaşlarım yoklarsa.

sınıftan kendime arkadaş olarak seçtiğim bu iki kızla ilişkimiz bir başka ingilizce dersinden sonra zayıfladı ve koptu anlam veremediğim bir şekilde.bu da bir başka yazının konusu olacak bir hikaye..