olasılık sanrısı bölüm – III

ezberledim kara külliyatları

mahrem kum ışığında efsunlandı

yağmura sunduğum adaklar

kirli ellerimi kehribar özüne kar

kıyımı sonsuz bir hasata bulalı yürek

gözlerinin yalnızlığı üşütüyor

adem’in altarındasın, vaaz veriyorsun

cebinde biriktirdiğin utanç ninnileri

olasılık sanrıları görüyorum bulutlarda

ay imgeye sihri taşıyor

bedenini bilmez tin, kör ettiysen onu

tohumunu bilmez öz, tutamazsan tutkunu

cezasını çekmeli cesur olan her söz

suçumu okuyorsun:

“aşk kendini bulmuştu

kimin var ettiğini bilmeden...”

zehrin üçüncü etkisi...