olacak olacak

insan dediğin ne garip varlık.. son postumdan sonra ruh halim değişti. biraz yazıp dökülmenin etkisi, biraz tesadüflerin, biraz da umudun..

2 günden beridir şunun farkıdayım: benim içimde bir 'aşk' duygusu var. sevmeyi seviyorum sanırım. sevmeyi sevmeliyim. güzel bir his bu. ve o duyguyu pozitif aşka çevirmek elimde. aylardır negatif aşka bel bağladım, umutsuz yere üzüldüm durdum. sonra nötr aşka geçtim sanırım, kendi yağında kavrulan, beklentisiz aşk. şimdi pozitif aşka geçip kendimi iyi hissetmeye başlıyorum. istediğim kişi olursa ne mutlu, olmazsa "n'apalım" diyeceğiz..

farkında olduğum diğer ve daha önemli olan da şu: mutsuz olmamın asıl sebebi şu aşk meseli değil. insanlara sorunca söylenecek bahanesi o. asıl sorunum maddi. bunda da yapabileceğim herşeyi yapıyorum. olacak, düzelecek bu da. umudum var en azından. o da düzelince yoluna girmeye başlayacak hayat.

"gençsin, üzgün olma. mutlu olmalısın sen. neden böyle şeyler yazıyorsun ki?" diye akıl veren insanlara ne desem bilmiyorum. biliyorum iyi niyetliler, sağolsunlar. ama ben meraklı mıyım acaba böyle boynu bükük melankolik takılmaya acaba? hiç de değilim. gencim, güzelim. niye şu biricik günlerimi heba etmek isteyeyim. şansım yoksa suç benim mi. =p

böyle işte.. sanırım birşeyler olacak. yakında siz de haberini alırsınız elbet..