bir fabl denemesi

düşbağını kokladı kırlangıç

öksesiyle göğü çizdi, yırttı

dogmatik girdaplarıyla çilesini

haykırdı kükürt dumanı süzgece

hiç bu kadar yakışmamıştı ölüm, dedi,

aydınlık ahbabı küheylan bir böceğe

yuttu onu azımsanmayacak iştahıyla

huriler hep böyle severdi işte

krizantem duyulu omurgasızları

iki büklüm yatan eşiği

ezdi geçti koca ayaklı karınca

ülküsünü umdu kilerin neminden

sanırlardı ki esrik şamdanlar

keskin dişli birer canavarlar pre-historyada

güldü geçti koca ayaklı karınca

duyargalarından buldu yolunu karanlıkta