uzaklarda bir noktaya bakıyordu.gözlerini kızıl kanlara bulanmış noktaya dikti.ilmek ilmek etmişti düşlerini bu an.zamana gitti aklı.sonra jilet kaydı, bir sis bulutu sardı gözlerini sımsıkı.öyle sıktı, öyle acıttı ki nefes alamadı.kalbi hareketsiz bir eşya oldu.bedeni sahipsiz bir kütleydi.
bu ev, bu oda nasıl yabancılaşmıştı.eşyalar, sonra eşyalar nasıl olmuştu da ona bu denli eğreti gelmişti.kim inandırabilirdi onu bir gün hepsinin aidiyetini feda edeceğini.

07/12/07